Η μωβ ομπρέλα

Η Ελευθερία ή αλλιώς Λέτρω, ένα δεκάχρονο κορίτσι, ζει με τους γονείς της και τα δύο δίδυμα μικρότερα αδέρφια της στο Μαρούσι. Τότε, το τελευταίο καλοκαίρι πριν από τον πόλεμο του 1940. Λιγοστά τα παιχνίδια τους: βόλοι, σκοινάκι, γιο-γιο, κι ένα ζευγάρι πατίνια, που τους τα δάνειζε το ξένο παιδί από τη Γαλλία, που ήρθε να μείνει στο πάνω πάτωμα του σπιτιού τους κι έγινε ο αχώριστος φίλος τους. Παίζουν όλοι μαζί και σκαρώνουν με τη φαντασία τους ένα σχέδιο για να κατορθώσουν να πάρουν στα χέρια τους μια πολυπόθητη μωβ ομπρέλα και να πετάξουν σε κόσμους μακρινούς. Θα τα καταφέρουν;

Η Μωβ ομπρέλα λειτουργεί ως ιντερμέδιο ανάμεσα στο Καπλάνι της βιτρίνας και στο Μεγάλο περίπατο του Πέτρου. Τα τρία βιβλία μαζί μπορούν να θεωρηθούν μια τριλογία, γιατί αναβιώνουν τη ζωή των ανθρώπων, ιδιαίτερα των παιδιών, από την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά ως την Απελευθέρωση και αναδεικνύουν τη στάση τους απέναντι στις καταστάσεις που βιώνουν.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

«Η Μωβ ομπρέλα είναι η απόδειξη ότι όλοι κάποτε υπήρξαμε παιδιά. Σε μια εποχή χαμένη πια μέσα στον απόλυτο χρόνο της ενηλικίωσής μας. Ο μαγικός κόσμος της ακράδαντης παιδικής πίστης. Η ακλόνητη παιδική φαντασία για την αόρατη διάσταση που μπορούν να έχουν όλα. Αρκεί να στρέψουμε το βλέμμα και να μπούμε από την πόρτα που είναι ανοιχτή, στον μαγικό τους κήπο. Εκεί που τα πιο απλά πράγματα μπορούν να φτιάξουν τον κόσμο ξανά. Ένας κόσμος φτιαγμένος στο μυαλό, στα όνειρα, στις νύχτες που τα παιδιά μετράνε τ’ άστρα. Και μας τον προσφέρουν. Ένας κόσμος που μας χωράει όλους. Μικρούς και  μεγάλους. Διαφορετικούς. Που δεν έχουν  πάντα την ίδια πατρίδα, την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία. Αλλά  μπορούν να κρατήσουν όλοι μαζί μια μωβ ομπρέλα και να πετάξουν.

Σε αυτόν τον κόσμο, ένα καλοκαίρι, λίγο πριν ξεσπάσει στην Ευρώπη ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος τα παιδιά πιστεύουν και στο τέλος καταφέρνουν να πετάξουν ψηλά με μια μωβ ομπρέλα. Με τους δικούς τους νόμους βαρύτητας. Σε χώρες που δεν υπάρχει πόλεμος. Εκεί που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Στην καρδιά και στο μυαλό. Αρκεί να κλείσεις τα μάτια. Αρκεί να έχεις πίστη. Η βαθιά ματιά της Άλκης  Ζέη για τον πολύτιμο κόσμο των παιδιών. Έναν κόσμο που όλα είναι δυνατά εφόσον τα πιστεύεις και τους δίνεις τη δύναμη της καρδιάς σου για να υπάρξουν. Η αθωότητα, η σοφία, το μαγικό βλέμμα των παιδιών, έχουν πάντα τόσα πολλά να μας πουν,  για το πώς μπορούμε να βρίσκουμε μαζί τους εκείνη την πίστη που θα μας επιτρέψει να φτιάχνουμε κάθε μέρα τον κόσμο απ’ την αρχή».

Δήμητρα Λαρεντζάκη