Το έργο ξεκινά με την τροφό του σπιτιού, η οποία εξομολογείται στο κοινό, πως ο Ιάσονας παράτησε την Μήδεια, αφού πήρε για γυναίκα του την κόρη του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα. Στη συνέχεια, έρχεται ο παιδαγωγός μαζί με τα παιδιά της Μήδειας και αποκαλύπτει πως άκουσε ότι ο Κρέοντας ετοιμάζονταν να εξορίσει την Μήδεια. Οι φωνές της απατημένης γυναίκας ακούγονται μέσα απ’ το σπίτι. Ακολουθεί η είσοδος του χορού, ο οποίος πείθει την τροφό να φέρει έξω την Μήδεια. Ενώ η Μήδεια βγαίνει, έρχεται ο Κρέων και της ζητά να φύγει από την χώρα. Εκείνη καταφέρνει να εξασφαλίσει μια μέρα ακόμα. Έπειτα έρχεται ο Ιάσονας και κατηγορεί την Μήδεια πως η ίδια είναι υπεύθυνη για τον εξορισμό της. Εκείνη διαπληκτίζεται έντονα μαζί του, ενώ αρνείται κάθε βοήθεια που της προσφέρει. Εν συνεχεία, στην σκηνή εμφανίζεται ο Αιγέας, ο οποίος δέχεται να την φιλοξενήσει στην Αθήνα. Η Μήδεια, σχεδιάζει το σχέδιο εκδίκησης της. Αφού πείσει τον Ιάσονα πως συμφωνεί με τον νέο του γάμο, στέλνει με τα παιδιά της δηλητηριασμένα δώρα για να τα φορέσει η νύφη. Ένας αγγελιοφόρος του παλατιού έρχεται έξαλλος στην σκηνή και αναγγέλει τον θάνατο της Γλαύκης και του πατέρα της Κρέοντα. Η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της και δραπετεύει στην Αθήνα με το φτερωτό άρμα που της έδωσε ο πρόγονος της, Ήλιος, ενώ ο Ιάσονας μένει πίσω θρηνώντας για τον χαμό των παιδιών του.

Ο ποιητής απεικονίζει τον βαθμό μανίας και αγριότητας που μπορεί να φθάσει η απατημένη σύζυγος και σε πόση παραφροσύνη εκ της συζυγικής απάτης, (συμπερασματικά και τα στοιχεία από το ήθος της αθηναϊκής κοινωνίας της εποχής).