Φωνάζει ο κλέφτης

Δύο είναι οι τίμιοι στο έργο. Ο ένας γενναίος και αδέκαστος αξιωματικός, που διευθύνει ένα μεγάλο οργανισμό κι ο άλλος τίμιος μεν, αλλά δειλός, φουκαρατζίκος -ο Τιμολέων- που χρειάζεται, ο ταλαίπωρος, να τα κοπανήσει γερά για να αντλήσει θάρρος και να καταγγείλει τις κλεψιές, με αποτέλεσμα να αποκλοτσιέται διαρκώς και να βρίσκεται άνεργος στο δρόμο.
Ανάμεσα στους δύο αυτούς προβάλλει η ατσίδα της εποχής -η γυναίκα- που καταφέρνει να κρατά ισορροπία ανάμεσα στον τίμιο, αδέκαστο άνδρα της και τον κακοηθέστατο κλέφτη αδερφό της.
Πάντα επίκαιρη, νομίζω, ότι είναι μια τέτοια κωμωδία, γιατί ποτέ δεν έλειψαν από τον κόσμο και από την Ελλάδα φυσικά οι ενάρετοι, οι τίμιοι πατριώτες και οι ψεύτικοι πατριδοκάπηλοι, που φυτρώνουν σαν τις τσουκνίδες μέσα στα λουλούδια.