Επιτρέποντες

Λίγα λόγια για το έργο

Επιστρέφοντας από μακρά απουσία εκτός Αθηνών, ο νιόπαντρος Χαρίσιος ανακαλύπτει ότι η γυναίκα του Παμφίλη γέννησε παιδί που δεν μπορεί να είναι δικό του. Εγκαταλείπει το σπίτι του και περνά τον καιρό του ασωτεύοντας στο σπίτι του φίλου του Χαιρέστρατου. Ο πεθερός του Σμικρίνης, αγανακτισμένος επίσης από τις σπατάλες του γαμπρού του -απειλή για την προίκα της κόρης του- αποφασίζει να ασκήσει το δικαίωμα της ἀφαιρέσεως που του παρείχε ο αθηναϊκός νόμος και να χωρίσει την κόρη του από τον άντρα της, έστω και παρά τη θέλησή της.
Εν τω μεταξύ, έχει προηγηθεί η σκηνή όπου δύο δούλοι ερίζουν για τα αντικείμενα που συνόδευαν ένα έκθετο παιδί και καλούν τον Σμικρίνη και τον ορίζουν διαιτητή στη διαφορά τους. Το παιδί αυτό είναι ο γιος της κόρης του Παμφίλης που το είχε εκθέσει, προκειμένου να μην εκτεθεί η ίδια στα μάτια της κοινωνίας. Η σκηνή αυτή της διαιτησίας όπου ορίζουν κριτή (=ἐπιτρέπουσιν) τον Σμικρίνη, έδωσε και τον τίτλο στο έργο του Μένανδρου.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο σπουδαίος αυτός αρχαίος ποιητής θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της «νέας κωμωδίας», η οποία αποτελεί την τελευταία φάση ανάπτυξης της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας. Η γλώσσα του Μενάνδρου είναι απλή, οι ήρωές του καθημερινοί σε καταστάσεις ρεαλιστικές. Ο Μένανδρος σκιαγραφεί χαρακτήρες που εξελίσσονται στη διάρκεια των έργων του, δείχνοντας σεβασμό στις αξίες της αξιοπρέπειας, της μετάνοιας, της αγάπης. Εστιάζει σε πρόσωπα, που διακατέχονται από επιθυμίες, πάθη, ελαττώματα αλλά και αρετές. Οι ιστορίες του έχουν σημείο αναφοράς τον έρωτα των νέων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μέχρι να πετύχουν την πολυπόθητη ένωσή τους.