Εχθροί εξ αίματος

Λίγα λόγια για το έργο

Στους «εχθρούς εξ αίματος» ο αλκοολικός οργανισμός, μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, βρίσκεται σε επιθανάτια κωματώδη κατάσταση και τα μελλοθάνατα «εγκλωβισμένα» παχύ έντερο και λεπτό έντερο, ως μη μεταμοσχεύσιμα, ελπίζουν στην ανατροπή της κατάστασης του οργανισμού, ενώ η καρδιά, το συκώτι και το νεφρό, τα οποία είναι μεταμοσχεύσιμα, συνωμοτούν για την «μεταθανάτια ζωή» τη «δεύτερη ευκαιρία».
Ο κατακερματισμός του ανθρωπίνου οργανισμού στο θέατρο, γεννήθηκε ως
δραματικό εύρημα από τους Ντανταϊστές και τους Σουρεαλιστές και εδραιώθηκε από τους συγγραφείς του θεάτρου του παραλόγου με κύριο εκπρόσωπο τον Σάμιουελ Μπέκετ.
Αυτή η παράδοξη «οντολογία» των οργάνων , συνθέτει έναν υπέροχο αλληγορικό κόσμο, όπου οι μεγάλες αλήθειες ηχούν στη σωστή διάστασή τους. Αλληγορικό λοιπόν, το θεατρικό έργο « Εχθροί εξ’ αίματος» του Αρκά, έχει ως κεντρικό άξονα την διχόνοια και πού μπορεί αυτή να οδηγήσει. Αν μπορούν να υπάρχουν ίντριγκες, δολοπλοκίες , ανταρσίες, πισώπλατα μαχαιρώματα και πλεκτάνες μεταξύ των οργάνων ενός ανθρωπίνου σώματος, σκεφτείτε τι γίνεται στην κοινωνία… Και ας χτυπιέται το παχύ έντερο «φωνή βοώντος εν’ τη ερήμω » για τη χαμένη αρμονία και την έλλειψη της αίσθησης του καθήκοντος, που μας οδηγεί σ’ αυτά τα χάλια. Ποιος το ακούει; Βλέπετε είναι ο οραματιστής της υπόθεσης, παρέα με ένα λεπτό έντερο που σκέτο «στριμμένο έντερο» είναι ο κυνικός ρεαλιστής και ένα νεφρό που απλώς θέλει να σώσει το τομάρι του.
Πού πάει λοιπόν αυτός ο κόσμος όταν ακόμη και τα αδέρφια αλληλοφαγώνονται για το ποιος θα επιβιώσει; Με το γνωστό του χιούμορ ο Αρκάς μας δίνει την απάντηση στο τέλος. Στο κείμενο υπάρχει διάχυτος πολιτικός υπαινιγμός, τόσο επίκαιρος όσο και ως προτροπή για ομόνοια και σύμπραξη.