Το Φιόρο του Λεβάντε

Τετραπέρατος Ζακυνθινός, πανέξυπνος, αθώος, γαλίφης και καταφερτζής, πολυμήχανος, όλα τα φέρνει βόλτα, όλα τα παλεύει, εκτός από το φόβο του για τους σεισμούς! «Πολύ κούνια αφέντη, πολύ κούνια! Όλο σκόρσο και σπαβέντο!».
Έτσι, μία ωραία πρωία, …αφήνει τη μάνα του και τη Ζάκυνθο που λατρεύει, παίρνει την κιθάρα του που λατρεύει επίσης, και να σου τον στην Αθήνα.
Επιστάτης στον κύριο Βάλδη.
Ο κύριος Βάλδης, δικηγόρος με καριέρα, με γυναίκα, με πεθερά, με ερωμένη, με δύο κόρες και επίδοξους γαμπρούς να μπαινοβγαίνουν μες στο σπίτι, τάχαμου πως θέλουν να το νοικιάσουν, ένα χάος! Και ποιος θα βάλει τάξη στο χάος; Μα ο Νιόνιος φυσικά! Που στην αρχή όλοι τον «κογιονάρουνε» αλλά με τον καιρό, με ψέματα, με αλήθειες και κόλπα χίλια δύο, κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του. Τους γίνεται απαραίτητος! Τίποτα δεν γίνεται χωρίς τον Νιόνιο! Από επιστάτης, «αφέντης»! Έλα όμως που αρχίζει να του λείπει η «Ζακυθούλα» του όλο και πιο πολύ, και δεν αντέχει άλλο τη βουή «τση Αθήνας»;